از شاملو...

(به سیاوش شعبان پور در کانادا و کاوه در آستانه در ایران)

-----------------------

آیا شما هم مثل من فکر می کنید که احساس پدر مرا که همیشه هنگام خواندن این شعر بغضش می گیرد، کاملا درک می کنید؟:

قناری گفت: - کره ی ما

کره ی قفس ها با میله های زرین و چینه دان چینی.

ماهی ی سرخ، سفره ی هفت سین اش به محیطی تعبیر کرد

که هر بهار متبلور می شود.

کرکس گفت: - سیاره ی من

سیاره ی بی هم تایی که در آن مرگ

مائده می آفریند.

کوسه گفت: - زمین

سفره ی برکت خیز اقیانوس ها .

انسان سخنی نگفت

تنها او بود که جامه به تن داشت

و آستینش از اشک تر بود...