انسان بی نقاب

- ببین! نگاهم کن!..........خوب نگاهم کن......می بینی؟........هیچ نقابی در میان نیست.........من آنچه را که هستم بدون هیچ ترسی به تو می نمایانم تا ببینی....حتی خود ترس هایم را........حتی بدی هایم را......عمیق ترین رذالت ها و پستی های درونم را..........من انسان صادقی هستم.........بین حرفم و آن چیزی که می گویم کوچکترین تفاوتی نیست..........من آن قدر با تو صادقانه سخن گفته ام که امروز به خودآگاهی درونی دست یافته ام..........سخن گفتن صادقانه من از خود به من قدرتی داده تا خود را ببینم و خویشتن را همان طور که هست بپذیرم.......بنابر این من حتی با خود نیز بسیار صادقانه رفتار می نمایم.....نگاه کن چگونه سخن می گویم؟............راحت و بی پروا........به تو می گویم مرا ببین.......ببین که چقدر رذل هستم.......دیروز آنچه به تو گفتم از روی بدی بود، نمی توانستم ببینم که حالت خوب است و زندگی به کام توست، برای همین ان کار را کردم تا تو نتوانی به انچه میخواهی برسی..........(می بینی میتوانم چقدر صادقانه با تو سخن بگویم؟) ..........راستی یادم رفت بگویم دفعه پیش که فلانی را دیدم عمیقا به او حسادت کردم.........دلم میخواست به او فحش بدهم.... با خود اندیشیدم که چقدر آدم پستی هستم.......آری براستی من انسان بد و پستی هستم(می بینی چقدر راحت به خود انتقاد می کنم؟)......من انسان رکی هستم ......اگر چیزی در درونم باشد راحت به تو می گویم......راستی تو چرا اینقدر دماغت دراز است؟.....همیشه از آن دو پره اش که موقع خندیدن گویی در حال بال بال زدن بوده اند متنفر بوده ام......... راستی تو چرا اینقدر ساکتی......آیا از من سوالی نداری؟.....راحت باش......اگر سوالی داری بپرس......مطمئن باش که در نهایت صداقت به ...

- صبر کن جان دلم .....کمی صبر کن........لحظه ای سخن نگو.........کمی عمیق تر.......اندکی عمیق تر............آیا میتوانی این نقاب

بی نقابی را بر چهره خود ببینی؟